Ilang linggo na rin paikot ikot sa utak ko to. Ilang beses narin namin napagusapan ni kapatid at ng aking bhe half. At ngayon ready na akong iblog to. huwaw!ahaha.. At anung meron at nagtagalog ako?ahaha..Oh well..kanina pa nilulumot ang utak ko kakagawa ng lesson plan ko. woa! At ayun nga, ito ay tungkol sa mumunti kong hinaing sa sistema ng edukasyon. bow! Malamang marami sa atin ang makaka relate sa mga ganitong sitwasyon:
CASE 1:
Teacher: Class para sa finals kelangn nyo bumili ng super ticket na ito upang maipasa nyo ang subject na ito!
Class: Yey! Woa!
CASE 2:
Teacher: Incomplete ka ah. Panu na yan?
Student: Baka po pwede humingi ng special project?
Teacher: Cge hindi pa ko nglulunch.
Student: Wala poko pera nagyon.
Teacher: Busy ako mamaya.
CASE 3:
(3hours ang klase 2 1/2 hours na wala pa)
Class: Darating pa kaya sya?
Ilan lang yan sa mga senaryong bwisit na bwisit ako. hay. Hindi naman sa kj akong tao. Mahilig din naman ako gumala, mag cutting class, maginom at kung anu anu pang kalokohan na hindi mo akaling gagawin ko. Muka daw kasi akong role model student. Sabi nila. hahaha. Nung una nakakatuwa, sa pangalawang beses keri pa din pero nang lumaon nadismaya na ko at tuluyang nasora sa sistema na meron tayo. Hindi lang sistema sa eskwelahan ko ang tinutukoy ko. Magiging unfair ako kung ganun. Dahil sadyang talamak ang ganito. Mas malala pa nga sa iba. Ang ganitong sistema ang tuluyang pumapatay sa sistema ng edukasyon na meron tayo. Madalas marinig ko na nirereklamo ang maling imprenta sa libro. Ilang beses ko na panuod sa t.v. non na pinasara ng DECS ang karamihan sa mga publishing house non na may maling imprenta. Oo, DECS pa yun at hindi pa Dep Ed. Ganun na katagal. Ganun na kaluma. Pero sa hanggang ngayon dun pa din ang sisi. Wala naman talag dun ang sagot e. Ang sagot ay nasa GURO.
Don't get me wrong, hindi ako galit kay ma'am, sir, prof. teacha..whatever! Pero sa tingin ko kung may tao man na malaki ang magiging tulong para maisalba ang inaanay nateng utak yun ay walang iba kundi sila. I mean KAME. Malaki ang respeto ko sa mga guro hindi dahil sa yun ang trabaho ko. Kung tutuusin nga hindi naman talaga ko dapat nasa ganung propesyon dahil hindi yung ang tinapos ko. Ni hindi rin pumasok sa isip ko na mapupunta ko sa ganito. Ang alam ko lang masyado ko nadala sa GOKUSEN1 at hinanap ko pa talaga ang 2&3 nya sa pila ng DVD sa Quiapo. (tska ko na ibblog ang tungkol sa GOKUSEN..hehe) Madalas pag nagpapasalamat at tuwang tuwa ang mga Koreano kong estudyante hindi ko alam kung matutuwa ba ko o maasar. Gusto kong magturo ng Pinoy. Gusto ko walang no read no write sa Pinas. Gusto ko maging mobile teacher! Gusto magka school na yung sistema hindi inaanay at yung mga bata hindi pianpakaen ng kangkong. Waaaa! gusto ko..gusto ko..hay...
At ayun nga, nakakalungkot lang. hay. Kung magagawa lang ng lahat ng guro na itama ang mga maling imprenta sa libro. Kung hindi lang nya hahayaan na pumasa yung student dahil lang sa may pera to at kaya syang ilibre sa kahit gaanu pa kamahal na resto. Kung tama ang orasan nya. Kung marunong sya mahiya. Kung andito sila. Kung.. Kung..Kung..Kung fu..ahahaha...
Umiral na naman ang pag ka idealistic ko.
hayyyy..
kelangan ng Pilipinas ng MARAMING MATITINO AT HUWARANG GURO. Hindi ng PULITIKO.
Ikaw pwede ka?
Things that Marshi wants to do before leaving the earth:
1. Be a Lawyer.
2. Publish a book.
3. Build my dream house.
4. Build a classroom in my adopted community.
5. Be the best wife and mom.
6. Travel the whole world.
7. Produce a concert.
8. Go back to my old school and have my speech.
9. Teach Filipino students.
my two cents worth..
I started blogging when I was a sophomore college student. It was just a free site offered by friendster. com. that time blogging was not that a thing. It was more of a hobby of releasing your thoughts through those keys. I had so many site but unfortunately most of them got no space already that is why I created this one. This is my own way of sharing my personal views. I'm not a back stabber. I can shout right in front of you if I know that I'm telling the truth and you're juts doing your shit. I'm not patient in waiting but I'm trying to be. I'm hard headed. I fight for what I believe is right but I also knew when to raise my white flag. I don't easily forgive and forget. I value education that is why I hate seeing students cutting their classes just for the sake of enjoying with their friends. I'm not a grade concious nor a role model of the campus. I'm just one of those students whom everyone thought would just make a shit but surprisingly do a hit. You might think I'm bragging but I'm not. I always believe that I'm still the little girl raised in my home town. Little enough to look up but big enough to chase. I still need to search for myself. Make the neccesary adjustment to fit the world and have my own identity. I owe everything to this world. I might look a bratt but I knew when to bow my head and kneel if standing was going difficult. I owe everything not just to my Lord and my parents but for everyone who've hurted, disppointed and made me feel small for those are the reasons why I keep on searching for myself and putting my best forward.
" Righteousness??hindi lang sa hindi ka gumagawa ng mali..kelangan mo din gumawa ng tama.."